wtorek, 26 listopada 2013

Rzut wakacyjny.



W związku z sierpniowym brakiem pracy postanowiłam odpocząć. Urlop. Wylecieliśmy z D. do rodziny w Dusseldorfie. 7 dni łażenia, jeżdżenia rowerami, komunikacją miejską, podmiejską i międzymiastową.
Układanie w głowie całego bałaganu, oswajanie się z mniejszą ilością obowiązków.
Próbowaliśmy zahaczyć o wege knajpkę znalezioną na happycow.com ale dwukrotnie pocałowaliśmy klamkę, bardzo wcześnie zamykali. Jednak nie było nad czym płakać, ilość sklepów ze zdrową żywnością zachwycała. Ba, nawet w zwykłych marketach dorywaliśmy skarby.
Jedliśmy częściowo w domu, częściowo na mieście. Opcją terenową zazwyczaj był junk food. Napotkaliśmy na fajne miejsce prowadzone przez Turków, ich falafele mnie urzekły, były na prawdę dobre. Podawano je standardowo-w formie kebaba albo rollo, z mnóstwem świeżych warzyw w środku, doprawiano płatkami chilli. Drugie miejsce, o które się potknęliśmy to Mini Pizza. Obsługa składająca się z roześmianych Włochów, nie mówiących nawet jednym słowem po angielsku. My aniemieccy. Z odsieczą przyszedł słownik, który targałam przez cały wyjazd. Tak jak nie przepadam za pizzą to muszę przyznać, że tamta była pyszna. Wszystko działo się na naszych oczach, wypiekanie w starym wielkim piecu i siedzenie w otwartej witrynie, na murku, w połowie w lokalu, w połowie na ulicy. A ulica była piękna-zabytkowa, wąska, pełna ludzi.
Włóczyliśmy się po Dusseldorfie, Hilden, Koln i Zons. Z tego ostatniego niestety nie ma ani jednego zdjęcia, aparat postanowił się wyładować w czasie oczekiwania na prom. Niskie maksymalnie jednopiętrowe domy, okiennice, kwiaty na parapetach, "kocie łby" pod stopami. Chyba najbardziej urokliwe miejsce jakie odwiedziłam, jak z bajki!
Zdjęcia podzielę na dwa posty, jest ich nieco, choć nie wszystko co ważne udało nam się sfotografować. Tu bardziej turystycznie, w następnym spożywczo.

Wszędzie obecne rowery.

Nawet listonosze zrowerowani.

Dworzec, ludzie, gołębie, rowery. 

 Zachwycił mnie porośnięty budynek w centrum miasta.

 Jeden z kilku odwiedzonych kościołów, mimo ateizmu ciągnie mnie do oglądania ich.

Różnorodność.

Spacer. Lisek też pojechał na urlop.

Żelkowa wtopa. Kupiliśmy w Aldiku, ucieszeni zeżarliśmy 4 paczki. Później okazało się, że jest w nich wosk pszczeli. Ku przestrodze.

Streetart.


 Lemoniada bio kupiona w markecie. Mina wyraża walory smakowe. 

Na takich ławkach mogłabym sypiać.

 Najpiękniejszy cmentarz jaki w życiu widziałam, wchodząc sądziłam, iż jesteśmy w ogrodzie botanicznym. Schludnie, naturalnie, bez wielkich straszących grobowców. Każdy grób był inny, można było z niego wyczytać co dana osoba lubiła, ceniła.

Katedra w Koloni, nieziemska.

W koloni na każdej uliczce znajdzie się kilku ulicznych artystów. Tutaj pan rysuje kredą swoje dzieła, podobno jest znaną postacią.

 Cieszenie pyska.

 Ultra prosty twarożek ze słonecznika, tutaj podrasowany oliwkami i świeżą bazylią.
Wystarczy namoczyć słonecznik i go dość dokładnie zblendować, doprawić. Zdjęcie fatalne.

Dogadzanie sobie późnymi, niespiesznymi śniadaniami. Śniadanie o 9! Mamo!

Obiad. Spaghetti, sos pieczarkowy i falafele kupione w drogeriowej sieciówce. Młoda zasmażana kapustka i surówa pt. co się nawinie. 

O takie.


Kanapki na drogę. Kupny ajuwar, mieszkaliśmy bardzo blisko rosyjskiego sklepu, w którym był dostępny.
Wiecznie leciało tam rusko-disco. Półki uginały się od polskich produktów.



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz